سابقه و هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین موارد عود در بیماران مبتلا به کانسر معده با سیتولوژی لاواژ پریتونیال مثبت در مقایسه با لاواژ منفی در بیماران بیمارستان ایت الله طالقانی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی می باشد. 59 بیمار مبتلا به کانسر معده وارد مطالعه می شوند. لاواژ حفره صفاقی با 150 سی سی نرمال سالین گرم انجام می شود. 4 عدد لام از هر بیمار تهیه می شود. Follow upبیماران پس از جراحی و بررسی موارد عود بیماری بدون توجه به مرحله بیماری در بیماران با سیتولوژی لاواژ مثبت و منفی انجام شد. یافته ها: در این مطالعه 59 بیمار دچار سرطان معده وارد شدند که 20 نفر مرد و 39 نفر زن بودند. نتایج مطالعه نشان داد که میان سیتولوژی مایع پریتونیال و عود بیماری نیز ارتباط معنی داری وجود دارد (P value=0. 943). نتیجه گیری: در این مطالعه ارزش سیتولوژی صفاقی در تعیین پیش آگهی سرطان های معده، کولون و پانکراس بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته و ارتباط سیتولوژی مثبت لاواژ صفاقی با پیش آگهی نامناسب به تایید رسیده است. همچنین از این روش جهت تعیین عود سرطان های شکمی استفاده شده که نتایج سودمندی به همراه داشته است.

سابقه ‏‏و‏ هدف: سیتولوژی لاواژ برونکوآلوئولار (BAL) روش مهمی برای تشخیص بیماری های ریوی است که بطور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. از آنجا که تشخیص قطعی بدخیمی (ریه) با مطالعه هیستولوژیک نمونه حاصل از بیوپسی انجام می گیرد، در این مطالعه حساسیت و ویژگی سیتولوژی BAL در مقایسه با بیوپسی ریه مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد ‏و روشها: برای تعیین ارزش سیتولوژی BAL در تشخیص بدخیمی ریه مطالعه ای بر روی 348 نمونه از 331 بیمار که مورد لاواژ برونکوآلوئولار (BAL) و بیوپسی همزمان قرار گرفتند، انجام شد. این نمونه ها در طی مدت 12 سال در بخش پاتولوژی بیمارستان شهید بهشتی بابل ثبت شده و بررسی گردیدند.یافته‏ها: از 331 بیمار 114 نفر دارای بدخیمی بودند که 57 مورد در هر دو روش، سیتولوژی و بیوپسی از نظر بدخیمی مثبت بودند و 39 مورد فقط توسط بیوپسی و 18 مورد فقط به روش سیتولوژی BAL مشخص گردیدند.نتیجه‏گیری: حساسیت و ویژگی به دست آمده برای روش سیتولوژی BAL به ترتیب 60% و 92% است که در مقایسه با آمار ذکر شده در مقالات قابل ارزش و اعتماد است.

سیتولوژی لاواژ برونکو آلوئولار (Bronchoalveolar Lavage) اطلاعات تشخیصی ارزشمندی را در مبتلایان به بیماریهای ریوی در اختیار قرار می دهد. یکی از کاربردهای مهم آن تشخیص سرطانهای ریه است که با شستشوی برونشها (Bronchial lavage) یا شستشوی برونشها و آلوئولها(Bronchoalveolar lavage) عملی می گردد. مطالعات مختلف در کشورهای دیگر ارزش تشخیصی این روش را بین 75-60% گزارش نموده اند جهت بررسی ارزش تشخیصی این روش، پرونده 140 بیمار که از سال 1375 تا 1379 با تشخیص احتمالی سرطان ریه برونکوسکپی و لاواژ شده بودند مورد مطالعه قرار گرفت. از میان این بیماران 49 مورد کانسر ریه از طریق بیوپسی با پنس از طریق برونکوسکپی تشخیص داده شد و نتایج لاواژ برونکو آلوئولار در آنها با استاندارد طلایی (Gold Standard) یعنی بیوپسی مثبت مورد مقایسه قرار گرفت. از بین 49 مورد کانسر گزارش شده 34 نفر مرد (69%) و 15 نفر زن (31%) بودند. از میان این افراد 25 نفر (41%) مبتلا به کانسر با سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma)؛ 15نفر (31%) مبتلا به آدنو کارسینوم و 6 نفر (12%) مبتلا به کانسر با سلول کوچک (Small Cell Carcinoma) و کانسر برونکو آلوئولار (Broncho Alvelar Cell Carcinoma) کانسر با سلول بزرگ، کانسر تمایز نیافته (Undifferenciated) و کانسر متاستاتیک هر یک 2 مورد (4%) گزارش گردید. از کل موارد لاواژ انجام شده 30 مورد (61.2%) در سیتولوژی، پاسخ مثبت گزارش شد. در تشخیص تمامی کانسرها بدون در نظر گرفتن نوع هیستوپاتولوژی نتایج آزمایش سیتولوژی، بقرار زیر است: حساسیت(Sensitivity)؛66% ویژگی(Specificity)؛100% ارزش اخباری مثبت(Positive predictive value)؛ 100% و ارزش اخباری منفی Negative Predictive) Value)؛ 82% و دقت آن (Accuracy)؛86% گزارش گردید. از بین سه کانسر عمده تشخیص داده شده در این مطالعه بیشترین میزان حساسیت این تست در مورد کانسر با سلول سنگفرشی 66% و کمترین حساسیت مربوط به کانسر با سلول کوچک 50% در تمامی موارد ویژگی تست 100% و بیشترین دقت مربوط به کانسر سلول کوچک بود. در تشخیص کانسر ریه از سیتولوژی لاواژ برونکو آلوئولار با حساسیت 66% و ویژگی 100% می توان استفاده نمود. نتایج این مطالعه با نتایج مطالعه در کشورهای دیگر از نظر تشخیص بدخیمی در مایع لاواژ قابل انطباق است.

زمینه و هدف: نظر به شیوع و روند رو به افزایش کانسر های گوارشی و اهمیت تشخیص قابلیت رزکسیون بودن، در بیماران فوق و اختلافات نظری که در مورد قدرت سیتولوژی مایع لاواژ صفاقی در تشخیص قابلیت رزکسیون، وجود داشته است، این تحقیق در مبتلایان به کانسر های گوارشی مراجعه کننده به مرکز آموزشی لقمان حکیم در سال های 81، 82 و 83 انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مطالعه مورد - شاهدی از نوع تشخیصی انجام گرفت. افراد مورد بررسی کلیه بیماران اثبات شده دارای کانسر گوارشی بودند. کانسر های گوارشی قبل از انجام لاپاراتومی لاواژ پریتوان داده شدند. نتایج سیتولوژی به دست آمده با قابلیت رزکسیون یا عدم رزکسیون آنها مقایسه شدند. میزان حساسیت، اختصاصیت و ارزش پیش بینی مثبت و منفی سیتولوژی مایع لاواژ در تشخیص قابلیت رزکسیون تعیین گردید.یافته ها: تحقیق در 65 بیمار واجد شرایط انجام گرفت که شامل 15 بیمار دارای کانسر پانکراس و مجاری صفراوی و 20 بیمار دارای کانسر کولورکتال و 30 بیمار دارای کانسر معده و کاردیا بود.تعداد 48 بیمار قابلیت رزکسیون بر اساس شواهد بالینی در لاپاراتومی داشته و 17 بیمار نداشته اند. میزان حساسیت سیتولوژی برابر 43.8%، اختصاصیت 35.3%، ارزش پیش بینی مثبت 65.6% و پیش بینی منفی 18.2% بود.نتیجه گیری: سیتولوژی مایع لاواژ صفاقی قدرت لازم برای تشخیص قابلیت رزکسیون کانسر گوارشی را ندارد. با توجه به اهمیت موضوع پیدا کردن سایر شاخص ها را توصیه می نماید.

زمینه: سیتولوژی صفاقی در منابع علمی کمتر مورد توجه قرار گرفته است، ولی می تواند روشی کمکی جهت بررسی بیماران مبتلا به سرطان معده باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی سیتولوژی مایع لاواژ صفاقی در یافتن پخش سلول های سرطانی در صفاق بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم معده بوده است.روش کار: در مجموع 50 بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم معده که بر اساس یافته های سی تی اسکن کاندید لاپاروتومی بودند، بررسی شدند. لاواژ تشخیصی صفاقی درست پیش از لاپاروتومی بعمل آمده و مایع لاواژ صفاق جهت ارزیابی سیتولوژیک از نظر وجود یا عدم وجود سلول های بدخیم ارسال گردید. یافته های حین لاپاروتومی از نظر درگیری صفاق بعنوان نتایج استاندارد درنظر گرفته شدند.یافته ها: سیتولوژی لاواژ صفاقی تشخیصی جهت سلول های بدخیم در مایع صفاق در 25 مورد (50%) مثبت بود. بر اساس یافته های حین عمل 22 بیمار (44%) متاستاز صفاقی داشتند، در حالی که در 28 بیمار (56%) علامتی به نفع متاستاز دیده نشد. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، نسبت درستنمائی مثبت و نسبت درستنمائی منفی سیتولوژی در شناسایی انتشار صفاقی بترتیب 59%، 57%، 52%، 64%، 1.38 و 1.40 بود. میزان مطابقت سیتولوژی و لاپاروتومی تشخیصی 58% بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه لاواژ صفاقی بتنهایی روش مناسب تشخیصی جهت کشف زودرس سرطان های قابل جراحی/ غیرقابل جراحی معده نمی باشد.

مقدمه: شیوع تروماهای شکم همچنان در حال افزایش است.شکم سومین قسمت بدن است که در تروما دچار آسیب می شود. تشخیص سریع امکان انجام تدابیر درمانی مطلوب را تسهیل می کند. علیرغم وجود تکنیکهای تشخیصی جدید مثل CT Scan هنوز هم ترومای شکم برای هر پزشکی مسئله پیچیده ای است زیرا ارزیابی پاتولوژی داخل شکمی با معاینه فیزیکی به تنهایی در بیماران دارای تروماهای متعدد، مشکل است . معاینه فیزیکی یکی از راههایی است که می توان دقت تشخص ضایعه داخل شکم را افزایش داد.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی و به روش مقطعی انجام شده است، در طی24 ماه از مهر 1377 لغایت شهریور 1379، 135 بیمار ( 99 مرد و 36 زن ) که با ترومای شکم مراجعه کرده و اندیکاسیون لاپاراتومی اورژانس نداشتند، وارد مطالعه شدند. تمام بیماران لاواژ مثبت تحت لاپاراتومی قرار گرفتند. همچنین تمام بیماران لاواژ منفی به مدت 5/3 روز تحت درمان نگاهدارنده، قرار گرفتند سپس بر اساس نتایج بدست آمده، محاسبات آماری برای تعیین حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی تست لاواژ صفاقی بر اساس نتایج لاپاراتومی (تست معیار) صورت گرفت. یافته ها: متوسط سن بیماران 6/28 سال ( 3 تا 78) سال بود. تمام بیماران تحت لاواژ تشخیص صفاقی قرار گرفتند. این تست در 70 بیمار مثبت و در 65 بیمار منفی شد . تمام بیماران لاواژ مثبت تحت لاپاراتومی قرار گرفتند که 63 بیمار ضایعه داخل پریتونئال داشتند که نیاز به ترمیم و اصلاح جراحی داشت و 7 بیمار ضایع داخل پریتونئال نداشتند یا به عبارت دیگر، نتیجه لاواژ مثبت کاذب بود . تمام بیماران لاواژ منفی به مدت 5/3 روز تحت درمان نگاهدارنده قرار گرفتند که در طی این درمان 3 بیمار نیاز به لاپاراتومی پیدا کردند که در هر سه نفر ضایعه داخل شکمی نیاز به اصلاح داشت به عبارت دیگر در سه بیمار نتیجه لاواژ منفی کاذب بود .نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که لاواژ تشخیصی صفاتی در ترومای شکمی (بلانت و نافذ) حساسیت 5/95% ویژگی 90% ، دقت 6/92% ، ارزش اخباری منفی 4/95% و ارزش اخباری مثبت 90% داشت . به این ترتیب مشخص می شود که لاواژ تشخیصی صفاقی در تروماهای شکمی حساس و اختصاصی بوده و دقت بسیار بالایی دارد. لذا در ارزیابی اولیه ترومای نافد و بلانت شکمی، پریتونئال لاواژ توصیه می شود.

سابقه و هدف: در بیماران مشکوک به سرطان ریه که بدون ضایعات داخل برونشی هستند، بیوپسی با روش های ترانس برونشیال، جلدی و یا جراحی باز ریه ممکن است، به تشخیص کمک کنند، اگر چه هر کدام از این روش ها دارای عوارض و محدودیت های خود می باشند. در بررسی های اخیر نشان داده شده است که بررسی سیتولوژی نمونه های BAL در تشخیص سرطان های محیطی ریوی بسیار کمک کننده می باشد. هدف از این مطالعه که در بیمارستان امام خمینی انجام شده است، بررسی ارزش سیتولوژی BAL در تشخیص سرطان های محیطی ریه می باشد. مواد و روش ها: در این بررسی 47 بیمار بستری شده که سرطان محیطی ریه در آنها بوسیله بیوپسی تایید شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این گروه BAL از نظر سیتولوژی مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها:  بیمارانی که دچار ضایعات محیطی بودند، سیتولوژی BAL در 2/36% موارد از نظر سلول های بدخیم مثبت بود.نتیجه گیری و پیشنهادات: در کشور ما بررسی سیتولوژی BAL ارزش تشخیصی بالایی در سرطان های محیطی ریه دارد.

رفتار هسته در تلیوسپور، بازیدیوسپور و میسلیوم های Ustilago maydis مورد بررسی قرار گرفت. جهت کشت تلیوسپورها از محیط  %10 +PDAدکستروز استفاده گردید. مطالعه رفتار هسته با استفاده از میکروسکوپ اپی-فلورسنت و رنگ آمیزی با دو رنگ اتیدیوم برماید و اکردین اورنج صورت پذیرفت. هسته در تلیوسپور کروی و بزرگ و اکثر فضای داخلی آن را اشغال نموده است. بازیدیوسپورها (اسپوریدیوم) به صورت غیرانگلی و به روش جوانه زنی رشد می کنند و بازیدیوسپورهای جوانه زده با زاویه 35o الی 45o از اسپوریدیوم مادری قرار دارند. هسته در بازیدیوسپور بیضوی شکل و در هنگام تشکیل اسپوریدیوم جدید، به محل تشکیل اسپوریدیوم مهاجرت و پس از تقسیم میتوز یک هسته به درون اسپوریدیوم در حال تشکیل منتقل می شود. ریسه ها درون بافت آلوده به دو صورت مشاهده شدند. برخی دو هسته ای و ظریف و به اشکال متفاوت شاخه های متورم درون سلولی تا زوائد انگشت مانند و برخی ریسه ها در محل تشکیل تلیوسپور تک هسته ای و ضخیم و دیپلوئید بودند. ریسه های U. maydis حاصل از کشت بافت آلوده در محیط کشت عموما دو هسته ای و هسته ها در ارتباط نزدیک با یکدیگر و در نزدیکی دیواره سلولی قرار داشتند. درون حفره های مملو از تلیوسپورهای جوان و بالغ، همه ریسه ها در حال تبدیل شدن به تلیوسپور بودند و ریسه دو هسته ای مشاهده نگردید.

زمینه و هدف: امروزه اهمیت تشخیص صحیح و زودهنگام بیماری ها و پیشگیری از حوادث ناشی از امراض، بر کسی پوشیده نیست. یکی از را ه های صحیح پیشگیری، تشخیص زودرس بیماری ها است. در میان روشهای موثر و اقدامات صددرصد مفید، بررسی های سیتولوژیک قرار دارد. با آشنایی با تغییرات اولیه خصوصیات ریخت شناسی سلولها شاید بتوان قبل از آنکه بیماری اشکال بالینی خود را نشان دهد، آن را تشخیص داد و به درمان موثر اقدام نمود. در این مطالعه نتایج نمونه های سیتولوژی مایعات با نتایج سل بلاک آنها مقایسه شد تا مشخص گردد نمونه های سل بلاک تا چه حدی می توانند تکمیل کننده نتایج نمونه های سیتولوژی باشند. روش بررسی: در 300 بیمار که در سال 1382 به یک بیمارستان تهران مراجعه کرده و تحت آسپیراسیون و یا لاواژ قرار گرفته بودند، بررسی انجام شد. از نمونه های این بیماران، لامهای سیتولوژی و سل بلاک تهیه شد و نتایج در گروه ها با هم مقایسه شدند. سپس نمونه ها به 5 دستــه عمــده تقسیم شدند: 1- تغییرات التهابی 2- تغییرات بدخیم 3- تغییرات مشکوک(suspicious) 4- منفی از نظر بدخیمی(negative for malignancy) 5- Lymphocytic rich یافته ها: نمونه های سیتولوژی و سل بلاک مایعات مختلف بدن با هم مقایسه شدند. بیش ترین نمونه های دریافتی، شامل مایع پلور و پریتوئن بود. در درجه بعد شایع ترین نمونه های دریافتی، برونکوآلوئولار لاواژ و آسپیراسیون تیرویید بودند. 53% از جوابهای سیتولوژی و 2/54% از جوابهای سل بلاک، از نظر بدخیمی، منفی بودند. 9/31% از جوابهای سیتولوژی و 5/21% از جوابهای سل بلاک، نشان دهنده التهاب مزمن بودند. درصد جوابهای مشکوک(suspicious) در سیتولوژی، 3% و در سل بلاک، 2% بوده است. درصد جوابهای بدخیمی(malignancy) در سیتولوژی و سل بلاک، 4% بوده است. مابقی مربوط به جوابهای bloody، unsatisfactory و insufficient بــود کــه در شمــارش محســوب نگردید. در ضمن در مورد جوابهای بدخیمی، به عنوان gold-standard، از جواب بیوپســی استفــاده شــد که در مورد سیتولوژی، حساسیت، 5/54% و ویژگی آن 5/98%(00/0=Pv)، در مــورد سل بلاک، حساسیــت، 70% و ویژگــی آن 8/97% بــود(00/0=Pv). ارزش پیشگویــی مثبــت در سیتولــوژی (positive predictive value=PPV)، 60% و ارزش پیشگویی منفی(Negative predictive value=NPV)، 1/98% بوده است. ارزش پیشگویی مثبت در سل بلاک، 50% و ارزش پیشگویی منفی، 9/98% بوده است. در مورد پلورال افیوژن، ویژگی(specifity)، 99% و حساسیت(sensitivity)، 3/33% بوده است و Pvalue مربوط به آن 000/0 بوده است. در مورد جوابهای بدخیمی در سل بلاک، در پلورال افیوژن، حساسیت و ویژگی 100% بوده است و Pvalue آن 002/0 بوده است. ارزش پیشگویی مثبت و منفی در مورد سیتولوژی پلورال افیوژن به ترتیب 50% و 98% بوده و در مورد جواب سل بلاک، 40% و 100% بوده است. جوابهای مایع آسیت با جوابهای بیوپسی آنها مقایسه شد که در مورد سیتولوژی، حساسیت، 4/71% و ویژگی، 9/98% با pvalue 000/0 بوده است. PPV و NPV در مورد سیتولوژی آسیت به ترتیب 3/83% و 9/97% بوده است. در نهایت برای پی بردن به توافق سیتولوژی و سل بلاک از test of agreement استفاده شد و کاپای آن 977/0 محاسبه شد که نشانگر توافق مناسب است(000/0=pv). نتیجه گیری: بین جوابهای سیتولوژی و سل بلاک همخوانی مناسبی وجود داشت، اما در مورد جوابهای بدخیمی در سیتولوژی، ویژگی از حساسیت بالاتر بود؛ این به این معنا است که با بدست آوردن جواب مثبت در سیتولوژی می توان مطمئن بود که جواب بیوپسی، آن را تایید می کند ولی حساسیت این روش پایین بود چون بعضی از موارد بدخیمی در سیتولوژی، می تواند مورد اغماض قرار گیرد پس به دلیل موارد منفی کاذب بالای جواب سیتولوژی بخصوص در موارد جوابهای بدخیم باید از روشهای کامل تری مثل سل بلاک استفاده کرد.

مقدمه: باسیل هلیکوباکترپیلوری از مهمترین علل التهابات مزمن معده، زخم پپتیک و احتمالا سرطان معده می باشد. شناسایی به موقع این باکتری و ریشه کنی آن در بیماران به منظور کاهش عوارض وخیم مرتبط، دارای اهمیت فراوانی است. این مطالعه جهت مقایسه دو روش سیتولوژی براشینگ و تماسی در تشخیص هلیکوباکترپیلوری طراحی شده است. مواد و روشها: در این تصمیم گیری بالینی، بیوپسی معده به عنوان استاندارد طلایی برای تشخیص هلیکوباکترپیلوری در نظر گرفته شد، و میزان حساسیت و ویژگی دو روش مذکور در مقایسه با نتایج حاصل از بیوپسی معده، تعیین گردید. نمونه ها جهت بررسی از آندوسکوپی معده 100 بیمار که با علایم مربوط به دستگاه گوارش فوقانی در سال 1380 به بیمارستان امام خمینی و درمانگاه خصوصی گوارش مراجعه کرده بودند، به دست آمد. نتایج: از 100 بیمار مراجعه کننده، 56 نفر مونث و 44 نفر مذکر بودند. میانگین سنی بیماران 41.53±15.26 سال به دست آمد. از مجموع بیماران 48 بیمار آندوسکوپی طبیعی، 31 بیمار یافته های مربوط به معده و دوازدهه (شامل گاستریت، دئودنیت، زخم پپتیک و ...) و 21 بیمار ضایعات غیر از معده و دوازدهه (شامل ازوفاژیت، فتق هیاتال و ...) داشتند. در بیوپسی معده، 54 مورد از نظر هلیکوباکترپیلوری مثبت، و 46 مورد منفی بودند. در این مطالعه حساسیت روش سیتولوژی تماسی و سیتولوژی براشینگ به ترتیب 96.3% و 79.6% به دست آمد. ویژگی این دو روش نیز برابر 100 درصد به دست آمد. در 18 بیمار با امتیاز صفر از نظر حضور خوشه سلول های اپیتلیال غددی (GEC Score) هیچ نمونه مثبتی از هلکیوباکترپیلوری مشاهده نشد؛ در حالی که با بررسی بیوپسی این موارد، تعداد 10 مورد از نظر هلکیوباکترپیلوری مثبت بودند. در این مطالعه با افزایش میزان GEC Score در نمونه حاصل از سیتولوژی براشینگ، بر میزان احتمال مثبت شدن نمونه از نظر هلیکوباکترپیلوری افزوده می شد. بر اساس آزمون کاپا، میزان توافق روش سیتولوژی براشینگ و سیتولوژی تماسی با بیوپسی به ترتیب 78.2% و 96% حاصل شد. میزان توافق دو روش سیتولوژی براشینگ و سیتولوژی تماسی نیز 78.1% به دست آمد. بر اساس آزمون مک نمار، روش سیتولوژی براشینگ با سیتولوژی تماسی و بیوپسی از نظر آماری همخوانی نداشت (p>0.05). نتیجه گیری: تفاوت بین حساسیت دو روش سیتولوژی براشینگ و سیتولوژی تماسی و عدم همخوانی این دو روش، به علت پایین بودن Score GEC در لام های حاصل از روش براشینگ می باشد. بنابراین با افزایش تعداد گستره های (Smears) سیتولوژی می توان مواردی با Score GEC بالاتر به دست آورد که شانس مشاهده هلیکوباکترپیلوری را افزایش می دهد. با توجه به انجام روشهای سیتولوژی در زمانی کمتر از یک ساعت، استفاده از این روشها به شرطی که با دقت بالا و توسط افراد ماهر انجام گیرد، جهت تشخیص هلیکوباکترپیلوری توصیه می گردد.